I.suitable for counsel, counselling (class.).
I. In gen.: “senatus,” Plaut. Ep. 1, 2, 56: “magis consiliarius amicus quam auxiliarius,” id. Truc. 2, 1, 6: “particeps,” id. Mil. 4, 2, 23: “homines,” Gell. 18, 3, 5: “fulgur,” Sen. Q. N. 2, 39, 1; cf. Müll. Etrusk. 2, p. 168.—Subst.: consĭlĭārĭus , ĭi, m., a counsellor, adviser: “consiliario et auctore Vestorio,” Cic. Att. 14, 9, 1; 3, 19, 3: “(Verris) amici et consiliarii,” Cic. Verr. 2, 2, 17, § 42: “regis,” id. Fam. 1, 2, 3: “AVGVSTI,” Inscr. Orell. 2648: “caedis,” Vell. 2, 56.—Hence,
II. Esp.
A. T. t., an assessor, aid in a court of justice, Suet. Tib. 55; id. Claud. 12.—
B. Of the augur as the interpreter of the divine will: “consiliarius atque administer Jovis,” Cic. Leg. 3, 19, 43.