previous next
consĭlĭārĭus , a, um, adj. consilium,
I.suitable for counsel, counselling (class.).
I. In gen.: “senatus,Plaut. Ep. 1, 2, 56: “magis consiliarius amicus quam auxiliarius,id. Truc. 2, 1, 6: “particeps,id. Mil. 4, 2, 23: “homines,Gell. 18, 3, 5: “fulgur,Sen. Q. N. 2, 39, 1; cf. Müll. Etrusk. 2, p. 168.—Subst.: consĭlĭārĭus , ĭi, m., a counsellor, adviser: “consiliario et auctore Vestorio,Cic. Att. 14, 9, 1; 3, 19, 3: “(Verris) amici et consiliarii,Cic. Verr. 2, 2, 17, § 42: “regis,id. Fam. 1, 2, 3: “AVGVSTI,Inscr. Orell. 2648: “caedis,Vell. 2, 56.—Hence,
II. Esp.
A. T. t., an assessor, aid in a court of justice, Suet. Tib. 55; id. Claud. 12.—
B. Of the augur as the interpreter of the divine will: “consiliarius atque administer Jovis,Cic. Leg. 3, 19, 43.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (10 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (10):
    • Cicero, Letters to his Friends, 1.2.3
    • Cicero, Letters to Atticus, 14.9.1
    • Cicero, Against Verres, 2.2.42
    • Plautus, Miles Gloriosus, 4.2
    • Suetonius, Divus Claudius, 12
    • Plautus, Epidicus, 1.2
    • Plautus, Truculentus, 2.1
    • Suetonius, Tiberius, 55
    • Cicero, De Legibus, 3.19
    • Gellius, Noctes Atticae, 18.3.5
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: