I.a seeing, looking at, a look, sight, view, the range or reach of sight, the power of sceing (freq., and class. in prose and poetry).
I. Lit.: casurusne in conspectum videatur animus, an tanta sit ejus tenuitas, ut fugiat aciem, Cic. Tusc. 1, 22, 50: “quo longissime conspectum oculi ferebant,” Liv. 1, 18, 8: “obscuritas lucis Romanis non adimebat in omnis partes conspectum,” id. 37, 41, 3: “conspectu urbis frui,” Cic. Sull. 9, 26: “suorum,” id. Mur. 41, 89: sese dare in conspectum, Enn. Ann. ap. Cic. Div. 1, 20, 41: “dare se in conspectum alicui,” Ter. Phorm. 2, 1, 31; Cic. Verr. 2, 5, 33, § 86; cf.: “alicui in conspectum prodire,” Ter. Phorm. 2, 4, 3: “prodire ad aliquem in conspectum,” Plaut. Bacch. 4, 9, 84; id. Most. 5, 2, 33: “paene in conspectu exercitūs nostri,” before the eyes, Caes. B. G. 1, 11: “illam e conspectu amisi meo,” Ter. Eun. 2, 3, 2: “venire in conspectum alicujus,” Cic. Fin. 1, 7, 24; Nep. Con. 3, 3 al.: “fugere e conspectu alicujus,” Ter. Hec. 1, 2, 107; Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88: “ex hominum conspectu morte decedere,” Nep. Timol. 1, 6: “fugare aliquem e conspectu,” Lucr. 3, 49: “conspectum fugere,” Ov. M. 2, 594.—
2. Pregn., public attention, notice: “subito consilium cepi ut ante quam luceret exirem, ne qui conspectus fieret aut sermo,” Cic. Att. 7, 10 init.—
II. Meton.
A. Presence, proximity (very freq.; in many connections coinciding with the foregoing, as the phrase venire in conspectum can be translated to come before the eyes or to come near; so also e conspectu fugere, etc.).
1. Of persons: “etsi scio, eis fore meum conspectum invisum hodie,” Ter. Hec. 5, 2, 22: “(tibi) cujus prope in conspectu Aegyptus est,” Cic. Fam. 1, 7, 5; so, in conspectu, in the presence or vicinity, before the eyes, before the face of, in sight, id. Agr. 1, 3, 7; Caes. B. G. 2, 25 fin.; Liv. 1, 31, 2; Verg. A. 1, 184.—
2. Of inanimate things: “quercus, quae est in oppidi conspectu,” Varr. R. R. 1, 7, 6: “procul a conspectu imperii,” Cic. Agr. 2, 32, 87: spectet patriam; “in conspectu legum libertatisque moriatur,” Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170.—
B. Appearance (cf. adspectus; “very rare): videamus animi partis, quarum est conspectus inlustrior,” Cic. Fin. 5, 18, 48 Madv. ad loc.: “Hieronymus ... primo statim aspectu omnia quam disparia essent ostendit,” i. e. at the first view the public had of him, Liv. 24, 5, 2; 6, 8, 6.—
III. Trop., the mental view, glance, survey, consideration (rare, but in good prose): “quae ponunt in conspectu animi, quae cernere et videre non possumus,” Cic. de Or. 3, 40, 161: “et cognitio naturae,” id. Leg. 1, 23, 61: “uno in conspectu omnia videre,” id. Brut. 4, 15; id. Leg. 3, 5, 12; Quint. 10, 1, 6; 7, 1, 4; Liv. 10, 25, 12: “ut ea ne in conspectu quidem relinquantur,” never come into consideration, are scarcely observed, Cic. Fin. 5, 31, 93.—
B. In Gellius concr., like the Gr. σύνοψις, a short view, sketch, synopsis, Gell. 17, 21, 2; 19, 10, 3.