previous next
convĕnĭentĭa , ae, f. convenio, II. A. 2.,
I.a meeting together, agreement, accord, harmony, symmetry, conformity, suitableness, fitness (a Ciceronian philosoph. word).
(α). With gen.: “convenientia naturae cum extis,Cic. Div. 2, 15, 34; cf.: convenientia et conjunctio naturae, quam vocant συμπάθειαν, id. ib. 2, 60, 124; and: “convenientia conservatioque naturae,id. Off. 1, 28, 100: “partium (with pulchritudo, venustas),id. ib. 1, 4, 14: “temporum (in cursibus stellarum, with constantia),id. N. D. 2, 21, 54: “rerum in amicitiā (with stabilitas, constantia),id. Lael. 27, 100.—
(β). Absol.: quod (summum bonum) cum positum sit in eo, quod ὁμολογίαν Stoici, nos appellemus convenientiam, si placet, Cic. Fin. 3, 6, 21; cf.: “virtus convenientiā constat, etc.,Sen. Ep. 74, 30.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 3.6
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.21
    • Cicero, De Amicitia, 27
    • Cicero, De Divinatione, 2.15
    • Cicero, De Officiis, 1.28
    • Seneca, Epistulae, 74.30
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: