previous next
cōpŭlo , āvi, ātum, 1 (
I.part. perf., contr. cōplata, Lucr. 6, 1088; dep. collat. form -pŭlor , āri, v. I. A. b. infra), v. a. copula, to couple, bind, or tie together, to join, connect, unite (class.; most freq. in Cic.).
I. Lit.
A. In gen.
(α). With cum: “hominem cum beluā,Cic. Ac. 2, 45, 139 fin.: “caput et corpus cum aliquo,Plaut. Poen. 1, 2, 130. —
(β). With inter se: “inter se quaedam possint coplata teneri,Lucr. 6, 1088.—
(δ). With ad: “caput animalis ad pedem,Veg. 3, 49, 2.—(ε) With simple acc.: “diversae insociabilesque arborum naturae copulantur,Plin. 17, 19, 30, § 137; Mart. 12, 43, 8.—
b. In dep. form: “adeunt, consistunt, copulantur dexteras,Plaut. Aul. 1, 2, 38 Wagn. ad loc.; cf. Non. p. 476, 16; 479, 24, and Prisc. p. 797 P., and Ussing ad loc. (others explain dexteras as acc. of the part, or Gr. acc.).—
B. Esp., to confront: “copulati in jus pervenimus,Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148.—
2. Mid., to associate with: “cave siris cum filiā meā copulari hanc,Plaut. Ep. 3, 3, 20.—
II. Trop., to join, connect, unite.
(β). With inter se: “ah haec inter se jungi copularique possint?Cic. de Or. 1, 51. 222.—
(δ). With acc. only: “libenter copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, etc.,Cic. Or. 45, 154; cf.: “verba copulata (opp. simplicia),id. ib. 32, 115: “constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,id. Part. Or. 6, 21; Quint. 2, 4, 30; cf. “id. prooem. § 13: voluntates nostras,to unite, Cic. Fam. 3, 4, 2; cf. “concordiam,Liv. 4, 43, 11: “matrimonium,Just. 1, 10 pr.; Dig. 12, 4, 6 pr.; cf.: “copulari matrimonio,ib. 24, 1, 32; cf. ib. 1, 9, 8; “and, taedis,Sen. Herc. Fur. 493.—Hence,
1. cōpŭlātus , a, um, P. a., joined together, united, connected: “nihil est animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,Cic. Tusc. 1, 29, 71: verba, v. supra, II. δ.—* Comp.: “nihil amabilius nec copulatius quam morum similitudo bonorum,Cic. Off. 1, 17, 56.—‡ Sup., Inscr. de Lyon, p. 477, 3.—Adv.: cōpŭlātē , connectedly (late Lat.): “copulate dictum est (diequinti),Gell. 10, 24, 1; 17, 7 fin.
2. cōpŭlātum , i, n., a joint sentence, the Gr. συμπεπλεγμένον, called also conjunctum, Gell. 16, 8, 10.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (24 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (24):
    • Cicero, Letters to his Friends, 3.4.2
    • Cicero, Against Verres, 2.4.148
    • Cicero, For Sestius, 64.133
    • Cicero, Philippics, 2.8.19
    • Plautus, Epidicus, 3.3
    • Plautus, Aulularia, 1.2
    • Plautus, Poenulus, 1.2
    • Plautus, Poenulus, 3.3
    • Cicero, On Oratory, 1.51
    • Lucretius, De Rerum Natura, 6.1088
    • Lucretius, De Rerum Natura, 6.1078
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 6.41
    • Livy, The History of Rome, Book 4, 43.11
    • Seneca, Hercules Furens, 493
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 2.14
    • Cicero, De Divinatione, 2.69
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 1.29
    • Cicero, De Officiis, 1.17
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 2, 4.30
    • Gellius, Noctes Atticae, 16.8.10
    • Gellius, Noctes Atticae, 10.24.1
    • Gellius, Noctes Atticae, 17.7
    • Cicero, Partitiones Oratoriae, 6.21
    • Cicero, Orator, 45.154
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: