previous next
corruptor (conr-; corrumptor , Plaut. Trin. 2, 1, 14 Ritschl), ōris, m. id.,
I.a corrupter, misleader, seducer, briber: “latebricolarum hominum (amor),Plaut. Trin. 2, 1, 14: “civium,id. Poen. 3, 6, 21: “juventutis,Cic. Cat. 2, 4, 7: estne in corruptorem marito justior potestas? Hor. S. 2, 7, 63; cf.: “virginum Vestalium,Suet. Dom. 8: “nostri,Cic. Rab. Post. 3, 6; cf.: “tribus venditor et corruptor,id. Planc. 16, 38.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Cicero, Against Catiline, 2.4.7
    • Cicero, For Plancius, 16.38
    • Cicero, For Rabirius Postumus, 3.6
    • Suetonius, Domitianus, 8
    • Horace, Satires, 2.7.63
    • Plautus, Poenulus, 3.6
    • Plautus, Trinummus, 2.1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: