I.v. freq. n. [crepo], to rattle much, to creak, crackle, clatter, rustle, rumble, chatter, murmur, etc. (poet. or in post-Aug. prose): “dentibus,” Plaut. Rud. 2, 6, 52; Lucr. 5, 746: “tenui rostro,” Ov. M. 11, 735; cf. id. ib. 6, 97: “lapillis unda,” id. ib. 11, 604: “multā grandine nimbi,” Verg. A. 5, 459; cf. id. G. 1, 449: “leni vento brattea,” id. A. 6, 209: “duris incudibus enses,” to ring, id. G. 2, 540; cf. “arma,” Tib. 2, 5, 73; Ov. M. 1, 143; 15, 783: “fulvo auro rami,” id. ib. 10, 648: “flammā crepitante,” Lucr. 6, 155; Verg. A. 7, 74: “crepitanti sistro,” Prop. 3 (4), 11 (9 Bib.), 43 (cf. Ov. M. 9, 784): “intestina (with crepant),” Plaut. Men. 5, 5, 27: “flos salis in igne nec crepitat nec exsilit,” crepitates, Plin. 31, 7, 41, § 85.
crĕpĭto , āre,