previous next
cūjus (archaic quōjus ), a, um,
I.pron. rel. [from cujus, gen. of qui], pertaining to whom, of whom, whose (rare): cujum id censebis esse reddes, ancient form of an oath in Gell. 16, 4, 2; cf.: “argentum ego pro istisce ambabus, quojae erant, domino dedi,Plaut. Rud. 3, 4, 40: is denique, cuja ea uxor fuerat, Plin. Secundus, Fragm. ap. Gell. 9, 16, 5: ea caedes si potissimum crimini datur, detur ei cuja interfuit, non ei cuja nihil interfuit, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 950 P.: “ut optimā condicione sit is, cuja res, cujum periculum,Cic. Verr. 2, 1, 54, § 142.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (4 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (4):
    • Cicero, Against Verres, 2.1.142
    • Plautus, Rudens, 3.4
    • Gellius, Noctes Atticae, 16.4.2
    • Gellius, Noctes Atticae, 9.16.5
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: