previous next
cūrĭōsus , a, um, adj. cura.
I. (Acc. to cura, I.) Bestowing care or pains upon a thing, applying one's self assiduously, careful, diligent, thoughtful, devoted (class.; esp. freq. in Cic.).
A. In gen.
(β). With gen. (post-Aug.): “medicinae,Plin. 25, 2, 3, § 7: “memoriae,Aur. Vict. Caes. 20 fin.: “curiosissimus famae suae,Capitol. Anton. Philos. 20.—
(γ). With circa: “circa uxoris pudicitiam minus curiosus fuit,Capitol. Pert. 13, 8.—
(δ). Absol.: “non quidem doctus, sed curiosus,Petr. 46, 6; so, “pictor,id. 29, 4: “felicitas Horatii,id. 118, 5: “manus,id. 13, 1: “consilia,Quint. 7, 5, 2: “interpolatione,Plin. 13, 12, 23, § 75 al. —*
2. With the access. idea of excess, too eager: “est etiam supervacua (ut sic dixerim) operositas, ut a diligenti curiosus et a religione superstitio distat,Quint. 8, 3, 55.—
B. In partic., inquiring eagerly or anxiously about a thing, inquiring into, in a good or bad sense; curious, inquisitive.
2. Implying censure ( = πολυπράγμων), meddlesome, officious, curious, prying, inquisitive: “primum patere me esse curiosum,Cic. Fl. 29, 70; id. Fin. 2, 9, 28 Madv.; 1, 1, 3; id. Att. 15, 26, 5; cf.: “quare ut homini curioso ita perscribe ad me,id. ib. 4, 11, 2: “curiosum aliquem extimescere,Petr. 127: “Quae (basia) nec pernumerare curiosi Possint,Cat. 7, 11 Ellis ad loc.—
b. Post-Aug., subst.: cūrĭōsus , i, m., of one who is prying, a spy, scout: “curiosum ac speculatorem ratus,Suet. Aug. 27.—Later, a class of secret spies, secret police, an informer, etc.; cf. Cod. Just. 12, tit. 23: De Curiosis et Stationariis al.—
II. (Acc. to cura, II.) Lit., that injures himself by care; hence, transf., emaciated, wasted, lean: “belua,Plaut. Aul. 3, 6, 26 (v. the passage in connection); cf.: nempe ille vivit carie curiosior, Afran. ap. Non. p. 21, 28 (Com. Rel. v. 250 Rib.).—Adv.: cūrĭŏsē .
A. (Acc. to I. A.) With care, carefully: “involvendus vestimentis,Cels. 2, 17; cf. Petr. 63, 6; Col. 12, 55, 2: “cavere,Suet. Aug. 40 al.Comp., Vitr. 7, 4.—Sup., Col. 11, 2, 18.—*
2. Too nicely, carefully, or particularly: “curiose potius quam Latine loqui,Quint. 8, 1, 2.—
B. (Acc. to I. B. 2.) Inquisitively, curiously: “inquirerem,Suet. Vesp. 1.—Comp.: “curiosius conquiram,Cic. Brut. 35, 133: “facere aliquid,id. N. D. 1, 5, 10: “animadvertunt ea, quae domi fiunt (pueri),id. Fin. 5, 15, 42.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (22 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (22):
    • Cicero, Letters to his Friends, 3.1.1
    • Cicero, Letters to his Friends, 4.13.5
    • Cicero, Letters to Atticus, 15.26.5
    • Cicero, Letters to Atticus, 5.14.3
    • Cicero, For Sestius, 9.22
    • Suetonius, Divus Augustus, 27
    • Suetonius, Divus Augustus, 40
    • Vitruvius, On Architecture, 7.4
    • Plautus, Aulularia, 3.6
    • Suetonius, Divus Vespasianus, 1
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 25.7
    • A. Cornelius Celsus, De Medicina, 2.17
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 2.9
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 5.15
    • Cicero, de Natura Deorum, 1.35
    • Cicero, de Natura Deorum, 1.5
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 1.45
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 8.21
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 8, 1.2
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 8, 3.55
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 7, 5.2
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 11, 3.143
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: