previous next
dĕcŭrĭo , āvi, ātum, 1, v. a. decuria,
I.to divide into decuriae.
I. Prop.: “equites decuriati, centuriati pedites,Liv. 22, 38, v. preced. art.—Esp. to divide the people into companies or clubs for purposes of bribery and corruption: “servorum delectus habebatur ... cum vicatim homines conscriberentur, decuriarentur,Cic. Sest. 15: “decuriasse Plancium, conscripsisse, etc.,id. Planc. 18, 45; cf. ib. 19, 47; id. Phil. 7, 6, 18; id. Q. Fr. 2, 3, 5, and v. decuriatio.— *
II. Trop.: “vertex incrementis lustralibus decuriatus,” i. e. of a man ten lustres old, Mart. Cap. 1, p. 1.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (5 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (5):
    • Cicero, Letters to his brother Quintus, 2.3.5
    • Cicero, Philippics, 7.6.18
    • Cicero, For Plancius, 18.45
    • Cicero, For Sestius, 15
    • Livy, The History of Rome, Book 22, 38
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: