I.to divide into decuriae.
I. Prop.: “equites decuriati, centuriati pedites,” Liv. 22, 38, v. preced. art.—Esp. to divide the people into companies or clubs for purposes of bribery and corruption: “servorum delectus habebatur ... cum vicatim homines conscriberentur, decuriarentur,” Cic. Sest. 15: “decuriasse Plancium, conscripsisse, etc.,” id. Planc. 18, 45; cf. ib. 19, 47; id. Phil. 7, 6, 18; id. Q. Fr. 2, 3, 5, and v. decuriatio.— *
II. Trop.: “vertex incrementis lustralibus decuriatus,” i. e. of a man ten lustres old, Mart. Cap. 1, p. 1.