I.v. a., to weary out, tire a person; to fatigue; to exhaust. (For syn. cf.: fatigo, fessus, lassus, langueo, languidus, defessus. —Freq. and class.)
I. Lit.
(α).
Act.: “cum crebro integri defessis succederent nostrosque assiduo labore defatigarent,” Caes. B. G. 7, 41, 2; cf.: “exercitum Pompeii quotidianis itineribus,” id. B. C. 3, 85, 2; Suet. Caes. 65 et saep.: “se,” Plaut. Trin. 2, 1, 2; Ter. Ad. 4, 1, 3.—
(β).
Pass.: “opus faciam ut defatiger usque, ingratiis ut dormiam,” Ter. Eun. 2, 1, 14: defatigatus vulneribus, Cato ap. Gell. 3, 7, 19: “defatigatus,” Caes. B. G. 1, 40, 8; “and opp. integer,” id. ib. 5, 16 fin.; 7, 85, 7; id. B. C. 3, 40, 2: “defatigatus est populus nimis,” Vulg. 1 Reg. 14, 31.—*
B. Transf.: “ubertate nimia prioris aevi defatigatum et effetum solum,” exhausted, Col. 1, praef. § 1.—
II. Trop.
(α).
Act.: deos suppliciis, votis, precibus, etc., Afran. ap. Non. 398, 23: “ne te adolescens mulier defatiget,” Ter. Ph. 5, 3, 11: “censores, judices,” Cic. Leg. 3, 12 fin.—
(β).
Pass.: “te nec animi neque corporis laboribus defatigari,” Cic. Fam. 14, 1; id. de Or. 2, 41, 177; Plaut. Epid. 1, 2, 15: “numquam conquiescam neque defatigabor ante, quam, etc.,” Cic. de Or. 3, 36, 145; cf. id. Brut. 22, 86.—Once with inf.: nec defatigabor permanere in studio libertatis, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 14 fin.