previous next
-flĕo , ēvi, ētum, 2, v. a. and n.
I. Act.
A. To weep over a person or thing; to lament, deplore, bewail (for syn. cf.: “deploro, ejulo, ploro, lacrimo, lamentor, fleoclass.): te cinefactum deflevimus,Lucr. 3, 907: “Numam,Ov. M. 15, 487: “nuptam (Eurydicen),id. ib. 10, 12: “inter nos impendentes casus deflevimus,Cic. Brut. 96, 329: illud initium civilis belli, Asinius Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31: “eversionem civitatis,Quint. 3, 8, 12: “aliena mala,id. 6, 1, 26 et saep.: “Crassi mors a multis saepe defleta,Cic. de Or. 3, 3; cf. id. Phil. 13, 5; Verg. A. 6, 220 al.: “in deflenda nece,Quint. 11, 3, 8 et saep. —Absol.: “dum assident, dum deflent,Tac. A. 16, 13: “in amici sinu,Plin. Ep. 8, 16, 5.—
(β). Poet. with acc. and inf.: “et minui deflevit onus dorsumque levari,Manil. 4, 748.—*
B. Oculos, to dull with weeping, App. M. 5, p. 161, 36.—
II. Neutr., to weep much or violently, weep to exhaustion (very rare): “gravibus cogor deflere querelis,Prop. 1, 16, 13; Justin. 18, 4, 13; App. M. 4 fin.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (12 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (12):
    • Cicero, Letters to his Friends, 10.31
    • Cicero, Philippics, 13.5
    • Ovid, Metamorphoses, 10.12
    • Ovid, Metamorphoses, 15.487
    • Vergil, Aeneid, 6.220
    • Tacitus, Annales, 16.13
    • Cicero, On Oratory, 3.3
    • Lucretius, De Rerum Natura, 3.907
    • Pliny the Younger, Epistulae, 8.16.5
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 3, 8.12
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 6, 1.26
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 11, 3.8
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: