previous next
-fraudo or defrūdo (cf. frustra and the compounds of claudo), āvi, ātum (old
I.fut. perf. defraudassis = defraudaveris, Plaut. Rud. 5, 2, 58), 1, v. a., to defraud, overreach, cheat (ante-class. and late; “in Cic. twice, in proverb. phrases only): tene ego defrudem?Plaut. Asin. 1, 1, 81 sq.; cf. ib. 78 and 80; id. Bacch. 4, 4, 84; id. Trin. 2, 4, 11; Ter. Ad. 2, 2, 38: “me defrudes drachumā,Plaut. Ps. 1, 1, 91; Apul. Met. 4, p. 154, 5; id. 9, p. 230, 13: id. de Mag. 82, p. 326, 13; Vulg. Sir. 7, 23.— Also with acc. pers. and rei: aes defraudasse cauponem, Varr. ap. Non. 25, 1; “and proverb.: quem ne andabatam quidem defraudare poteramus,Cic. Fam. 7, 10, 2: “ne brevitas defraudasse aures videatur,id. Or. 66, 221: genium, to deny one's self an enjoyment (opp. indulgere), Plaut. Aul. 4, 9, 14; Ter. Ph. 1, 1, 10 Ruhnk.; so, “nihil sibi,Petr. 69, 2.—With two accus., Vulg. Luc. 19, 8.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Cicero, Letters to his Friends, 7.10.2
    • New Testament, Luke, 19.8
    • Plautus, Pseudolus, 1.1
    • Plautus, Trinummus, 2.4
    • Plautus, Aulularia, 4.9
    • Plautus, Bacchides, 4.4
    • Plautus, Rudens, 5.2
    • Cicero, Orator, 66.221
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: