I.gen. plur., denum, Cic. Verr. 2, 2, 49 fin.; Col. 2, 10, 26 al.: “denorum,” Liv. 43, 5 fin.), num. distrib. [decem], ten each, ten at a time, by tens.
I. Prop.: “uxores habent deni duodenique inter se communes,” Caes. B. G. 5, 14: “Ariovistus denos ut ad colloquium adducerent postulavit,” id. ib. 1, 43, 3.—