I.v. dep. a., to kiss warmly, affectionately (very rare).
I. Prop.: “vix reprimo labra, Ob istam rem quin te deosculer, etc.,” Plaut. Cas. 2, 8, 17 sq.: “Casinam,” id. ib. 31: “tuos oculos,” id. ib. 1, 1, 48: “Scipionis dexteram,” Val. Max. 2, 10, 2; Vulg. 1 Reg. 10, 1; id. Cant. 8, 1.— *
II. Transf., to praise, laud highly: “fidem atque ingenium pueri,” Gell. 1, 23, 13.!*? Deosculatus in pass. sense: rursum me deosculato, Ap. M. 2, p. 119; 121.