I.to pervert, distort, disfigure (opp. dirigere, corrigere; good prose).
I. Lit.: “depravata corrigere crura,” Varr. L. L. 9, § 11 Müll.; cf. “opp. corrigere,” Cic. Fin. 1, 6; id. Div. 2, 46: “(oculi) uni animalium homini depravantur, unde cognomina Strabonum et Paetorum,” Plin. 11, 37, 55, § 150.—
II. Trop., to pervert, seduce, corrupt, deprave (for syn. cf.: “corrumpo, vitio, adultero, perdo, pessum do, illicere, pellicere, adducere): nihil est quin male narrando possit depravarier,” Ter. Ph. 4, 4, 17: “jureconsultorum ingeniis pleraque corrupta ac depravata,” Cic. Mur. 12, 27; cf. “so with corrumpere,” id. Arch. 4, 8: “(Campanos) nimiae rerum omnium copiae depravabant,” id. Agr. 2, 35 fin.: “puer indulgentia nostra depravatus,” id. Att. 10, 4, 5: “ferarum natura malā disciplinā,” id. Fin. 2, 11; cf.: “mores hac dulcedine corruptelaque depravati,” id. Leg. 2, 15, 38; and: “consuetudo depravata (opp. recta),” Varr. L. L. 9, § 18 Müll.: “institutum hominis,” Amm. Marc. 29, 1, 19: “inania verba in hos modos,” Quint. 9, 3, 100; cf. id. 6, 3, 6 et saep.: seductus ac depravatus ab aliquo, *Caes. B. C. 1, 7; cf.: magna pars gratiā depravata, *Sall. J. 15, 2; and: “plebem consiliis,” Liv. 45, 23: “corruptos depravatosque mores parens noster reformet atque corriget,” Plin. Pan. 53, 1: “depravatum est cor per mulieres,” Vulg. 3 Reg. 11, 4.— Absol.: “solent domestici depravare nonnumquam,” Cic. Phil. 1, 13 fin.—Hence,