I.to repeal a part of a law, to restrict or modify it.
I. Prop.: “huic legi nec obrogari fas est, neque derogari ex hac aliquid licet, neque tota abrogari potest,” Cic. Rep. 3, 22; cf.: “de lege aliquid derogare aut legem abrogare,” id. Inv. 2, 45, 134; id. Cornel. I. Frag. 11: “derogatur legi, cum pars detrahitur,” Dig. 16, 102.—
II. Transf., beyond the legal sphere, to take away, detract from, to diminish, to remove, withdraw.
(α).
With de: “de magnificentia aut de honestate quiddam,” Cic. Inv. 2, 58, 175; cf. id. ib. 2, 17, 53: “de testium fide,” id. Caecin. 1 fin.—
(γ).
With dat. (so most freq.): “non mihi tantum derogo, tametsi nihil arrogo, ut, etc.,” Cic. Rosc. Amm. 32: “fidem alicui,” id. Fl. 4, 9; id. Div. 2, 71, 146; Luc. 9, 351; Cels. praef.; Lact. Epit. 50, 2; cf. the foll. no. B.; “and simply, fidem,” Cic. Quint. 23, 75: “gratiam nomini,” Plin. 7, 28, 29, §104: “nihil universorum juri,” Tac. A. 13, 27 et saep.—
B. With abstract subjects: “quorum virtuti, generi, rebus gestis, fidem et auctoritatem in testimonio cupiditatis suspicio derogavit,” Cic. Font. 7; Quint. 9, 3, 102: “ubi certam derogat vetustas fidem,” Liv. 7, 6, 6.—