I.v. n., to serve zealously, be devoted to, subject to (rare, but class.): “valetudini tuae, dum mihi deservis, servisti non satis,” Cic. Fam. 16, 18: “cuivis,” id. Off. 1, 30, 109: “amicis,” id. Sull. 9: “grammatico soli deserviamus, deinde geometrae?” Quint. 1, 12, 6: “(Epicurei) sibi indulgentes et corpori deservientes,” Cic. Leg. 1, 13, 39: “studiis,” Plin. Ep. 7, 7, 3: “honoribus,” id. Pan. 77, 6: “Deo meo,” Vulg. Act. 24, 14.—
B. Of subjects not personal: “si officia, si operae, si vigiliae deserviunt amicis, praesto sunt omnibus,” Cic. Sull. 9: nec unius oculis flumina, fontes, maria deserviunt, Plin. Pan. 50, 1; cf.: “quoddam deserviens his (sc. oculis) ministerium,” Quint. 11, 3, 77.