I.v. dep. a. [despicio, no. I. B.), to despise, disdain (very rare): aliquem, Q. Pompeius ap. Prisc. p. 793 P.; Aur. Vict. Vir. Ill. 23.—Hence, dēspĭcā-tus , a, um, in a pass. sense, despised: “vir me habet despicatam,” Plaut. Cas. 2, 2, 15 and 19; cf. Ter. Eun. 2, 3, 92.—
B. As P. a.: “despicatissimus homo,” Cic. Sest. 16; cf.: “contemptissimi ac despicatissimi,” Cic. Verr. 2, 3, 41, § 98 Zumpt N. cr.