previous next
dēvōtĭo , ōnis, f. devoveo.
I. A devoting, consecrating.
A. Prop.: “Deciorum devotiones,the devoting of themselves, Cic. N. D. 3, 6, 15; cf. “vitae,id. Rab. Post. 1 fin.; “capitis,id. Dom. 57; a vow, Vulg. Act. 23, 1. —
B. Transf., fealty, allegiance, devotedness (late Lat.): “alicujus erga rempublicam, Treb. Poll. Gall. 14: Aquileiensium pro Romanis, Capitol. Maxim. et Balb. 11: quis fortes animat devotio mentes,Nemes. Cyneg. 83 al.—Hence,
2. (Cf. devotus, P. a. no. B.) In Christian authors, piety, devotion, zeal, Lact. 2, 11 med.: “inutilis est Deo qui devotione caret,id. 5, 19, 13; cf. “coupled with religio,Lampr. Heliog. 3.—
II. A cursing, curse, imprecation, execration, Nep. Alcib. 4, 5: “pilae in quibus devotio fuerit scripta,id. ib. 6, 5: “dissimulata nauseantis devotione,Petr. 103, 6; v. also Macr. Sat. 3, 9.—
III. Sorcery, enchantment; and concr., a magical formula, incantation, spell, Suet. Calig. 3: “carmina et devotiones,id. ib.; Tac. A. 2, 69: “devotionibus et veneno peremisse,id. ib. 3, 13; “4, 52: conjugium (i. e. conjugem) principis devotionibus petere,id. ib. 12, 65 al.—
B. Transf., any form of prayer: devotiones faustae, Ap. M. 11, p. 265, 5.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Cicero, For Rabirius Postumus, 1
    • Cicero, On his House, 57
    • New Testament, Acts, 23.1
    • Suetonius, Caligula, 3
    • Tacitus, Annales, 2.69
    • Cornelius Nepos, Alcibiades, 4.5
    • Cornelius Nepos, Alcibiades, 6.5
    • Cicero, de Natura Deorum, 3.6
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: