previous next
dĭcax , ācis, adj. 1. dico,
I.talking sharply, satirical, sarcastic, acute, witty (class.): “Demosthenes non tam dicax fuit quam facetus. Est autem illud acrioris ingenii, hoc majoris artis,Cic. Or. 26, 90; cf. Quint. 6, 3, 21; “so with facetus,Cic. de Or. 2, 54, 221; id. Cael. 28, 67; with venustus and urbanus, *Catull. 22, 2; with lascivus, Caelius in Quint. 6, 3, 41; “with cavillator,Plaut. Truc. 3, 2, 15 et saep.: “Satyri,Hor. A. P. 225: “dicax in aliquem,Cic. Phil. 2, 31 fin.: “argutia,Gell. 12, 2 et saep.—Comp., Cic. de Or. 2, 60, 244; Liv. 32, 34, 3.—Sup., Petr. 113, 12.—Adv. does not occur.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (11 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (11):
    • Cicero, For Marcus Caelius, 28.67
    • Cicero, Philippics, 2.31
    • Horace, Ars Poetica, 225
    • Plautus, Truculentus, 3.2
    • Cicero, On Oratory, 2.54
    • Cicero, On Oratory, 2.60
    • Livy, The History of Rome, Book 32, 34.3
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 6, 3.41
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 6, 3.21
    • Gellius, Noctes Atticae, 12.2
    • Cicero, Orator, 26.90
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: