I.v. dep. a., to measure any thing, to measure out (v. demetior init.—rare but class.): “studium dimetiendi caeli atque terrae,” Cic. de Sen. 14, 49: “dimetiri et dinumerare syllabas,” id. Or. 43, 147: “campum ad certamen,” Verg. A. 12, 117: “mundum,” Quint. 12, 11, 10; cf. id. 9, 4, 112.—Hence, part. as subst.: dīmētĭens , entis, f., the diameter (διάμετρος), Plin. 2, 23, 21, § 86 sq.!*? In pass. signif.: “columnae altitudo dimetiatur in partes duodecim,” Vitr. 3, 3; 5, 9; Quint. 8 prooem. § 27:“ mirari se sollertiam ejus, a quo essent illa dimensa atque descripta,” Cic. de Sen. 17, 59; so in the part., Caes. B. G. 2, 19, 5; 4, 17, 3; Quint. 9, 4, 27; Cic. N. D. 2, 62, 155; Verg. G. 1, 231; 2, 284.—Cf. in fut. pass. part.: “non cum vitae tempore esse dimetiendam commemorationem nominis nostri,” Cic. Arch. 11, 29 Halm (Baiter, dimittendam).
dī-mētĭor , mensus, 4,