I.a plundering, pillaging (rare, but good prose): “urbs relicta direptioni et incendiis,” Cic. Fam. 4, 1, 2; cf. “urbis,” Cic. Verr. 2, 4, 52; * Caes. B. C. 2, 12: “oppidi (with expugnatio),” Suet. Claud. 21: “profanorum sacrorumque,” Quint. 8, 3, 69: “sociorum (with vexatio),” Cic. Cat. 1, 7, 18.—In plur., Cic. Fam. 4, 13, 2; Liv. 44, 1 fin.—
dīreptĭo , ōnis, f. diripio,