I.to differ in sentiment, to dissent, disagree (freq. and class.).—Constr. usually ab aliquo; less freq. inter se, cum aliquo, the dat. or absol: “soles nonnumquam hac de re a me in disputationibus nostris dissentire,” Cic. de Or. 1, 2, 5; id. Fin. 2, 25, 80; id. Or. 63, 214; Quint. 7, 3, 8 et saep.; cf. “also of actual enmity,” Caes. B. C. 1, 20, 4; id. B. G. 7, 29, 6: “(Galli) tantum a ceterarum gentium more ac natura dissentiunt,” differ, Cic. Font. 9 fin.; so, “ab relicuorum malis moribus,” Sall. C. 3 fin.: “ab hoc publico more,” Quint. 1, 2, 2: “a computatione,” id. 1, 10, 35: “illi inter se dissentiunt,” Cic. Fin. 2, 6, 19: “sibi ipsum dissentire,” Auct. Her. 2, 26, 42: “ilico dissentiamus cum Epicuro, ubi dicit,” Sen. Ep. 18 fin.; Cic. Harusp. Resp. 25, 54; cf. “also, secum,” Quint. 3, 11, 18: “dissentire condicionibus foedis,” Hor. C. 3, 5, 14: “qui ad voluptatem omnia referunt, longe dissentiunt,” Cic. Lael. 9, 23; so absol., id. N. D. 1, 2 fin.; id. Fin. 5, 11, 33; Quint. 3, 3, 13; Hor. Ep. 2, 2, 61; Ov. F. 5, 9 al.; “so also of positive enmity,” Cic. Phil. 12, 11, 27; Caes. B. G. 5, 29 fin.; “Auct. B. Hisp. 37: quia nescio quid in philosophia dissentiret,” Cic. N. D. 1, 33 fin.; cf.: “nisi quid tu dissentis,” Hor. S. 2, 1, 79.—
II. Transf., of inanimate or abstract subjects, to be unlike or dissimilar, to differ: “affectio inconstans et a se ipsa dissentiens,” Cic. Tusc. 4, 13, 29; “so. quid ipsum a se,” id. Fin. 5, 27: “responsum ab interrogatione,” Quint. 1, 5, 6: “gestus ac vultus ab oratione,” id. 11, 3, 67: “verba ab animo,” id. 12, 1, 29; Plin. 31, 7, 42, § 90 et saep.: “scriptoris voluntas cum scripto ipso,” Auct. Her. 1, 11, 19: “orationi vita,” to be out of harmony with, inconsistent with, Sen. Ep. 20, 2: “nec fallebat Antipatrum dissentire ab animis gratulantium vultus,” Curt. 6, 1, 17.—
2. Absol.: “observa numquid tua vestis domusque dissentiant,” Sen. Ep. 20, 3; cf. Quint. 7, 3, 12.—*