previous next
dissĭpātĭo , ōnis, f. id.,
I.a scattering, dispersing (a Ciceronian word). *
II. Pregn., destruction, annihilation: “interitus et dissipatio corporum,Cic. N. D. 1, 25, 71: “praedae,” i. e. plundering, id. Phil. 13, 5, 10; Vulg. Isa. 24, 3 al.—As a rhet. flgure, Cic. de Or. 3, 54, 207 (so ap. Quint. 9, 1, 35): ita contra illa dispersa sunt, quae a Cicerone dissupata dici puto, Quint. 9, 3, 39.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Old Testament, Isaiah, 24.3
    • Cicero, Philippics, 13.5.10
    • Cicero, On Oratory, 3.54
    • Cicero, De Republica, 2.4
    • Cicero, de Natura Deorum, 1.25
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 9, 1.35
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 9, 3.39
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: