previous next
dissŏlūtĭo , ōnis, f. dissolvo,
I.a dissolving, destroying, breaking up, dissolution (good prose).
I. Lit.: “navigii,Tac. A. 14, 5: “naturae (mors),Cic. Leg. 1, 11; id. Fin. 5, 11, 31; cf. id. ib. 2, 31: “stomachi,” i. e. looseness, Plin. 20, 22, 91, § 248.—
II. Trop.
A. In gen., an abolishing, a destruction: “legum omnium,Cic. Phil. 1, 9: “imperii,Tac. A. 13, 50.—Absol., ruin, Vulg. Isa. 8, 22.
B. In partic.
1. A reply, refutation: “criminum,Cic. Clu. 1, 3; cf. Auct. Her. 1, 3, 4.—
2. (Acc. to dissolutus, A.) As rhet. t. t., want of connection, interruption: “constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,Cic. Part. 6, 21; cf. Quint. 9, 3, 50; Auct. Her. 4, 30.—
3. (Acc. to dissolutus, B.) Of character, looseness, i. e. weakness, effeminacy, frivolity; dissoluteness: “si humanitas appellanda est in acerbissima injuria (sc. vindicanda) remissio animi ac dissolutio,Cic. Fam. 5, 2, 9; so, “judiciorum,Cic. Verr. 2, 4, 59 fin.; Treb. Pol. XXX. Tyr. 23: “dissolutio et languor,Sen. Ep. 3 fin.; cf. “animorum,id. Cons. Sap. 4.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (11 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (11):
    • Cicero, Letters to his Friends, 5.2.9
    • Cicero, Against Verres, 2.4.131
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 1.3
    • Cicero, Philippics, 1.9
    • Old Testament, Isaiah, 8.22
    • Tacitus, Annales, 13.50
    • Tacitus, Annales, 14.5
    • Cicero, De Legibus, 1.11
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 5.11
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 9, 3.50
    • Seneca, Epistulae, 3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: