I.dissonant, discordant, confused (not anteAug.; nor in Verg., Ov., or Hor.).
I. Lit.: “chorus canentium dissonum quiddam canere,” Col. 12, 2, 4; so, “clamores,” Liv. 4, 28; Plin. Ep. 3, 20, 4: “voces (opp. congruens clamor),” Liv. 30, 34: “questus,” Tac. A. 1, 34: “vapor,” i. e. making a dissonant sound, Plin. 2, 43, 43, § 112.—
2. In gen., disagreeing, different: “gentes sermone moribusque,” Liv. 1, 18; cf.: “linguā agmina,” Sil. 16, 19: “linguis castra,” id. 3, 221; “linguis turba,” Claud. Laud. Stil 1, 152: “diversi postulantium habitus ac dissonae voces,” Plin. Pan. 56, 6: “ora vulgi,” Luc. 3, 289: “nationes,” Amm. 23, 6 et saep.: “venustas (opp. jucunde consonat),” Quint. 9, 3, 72: “cursus solis,” Plin. 36, 10, 15, § 73: “carmina,” i. e. in elegiac measure, Stat. S. 2, 2, 114: “nationes,” Mart. Cap. 2, § 203: “elementa,” id. 9, § 912 et saep.—With ab: “nihil apud Latinos dissonum ab Romana re,” Liv. 8, 8, 2.—*