I.of long duration, lasting, long (rare but class.; cf.: “longinquus, diuturnus): (supplicium) longum diutinumque a mane ad vesperum,” Plaut. Mil. 2, 6, 28: mansiones Lemni, *Ter. Ph. 5, 8, 23: “servitus,” Cic. Fam. 11, 8, 2: “laetatio (opp. longior dolor),” Caes. B. G. 5, 52 fin.: “labor,” id. B. C. 2, 13, 2; 2, 14, 1: “conclusio,” id. ib. 2, 22, 1: “militia,” Liv. 5, 11: “bellum,” id. 25, 1: “pax,” id. 6, 33: “otium,” id. 25, 7: “morbus,” Suet. Calig. 1 et saep.— Comp. and sup. do not occur.—Adv.: diū-tĭne , long, a long time: “uti,” Plaut. Rud. 4, 7, 15: “sermocinans,” App. M. 2, p. 121, 15.
dĭūtĭnus , a, um, adj. diu,