previous next
dĭūtĭnus , a, um, adj. diu,
I.of long duration, lasting, long (rare but class.; cf.: “longinquus, diuturnus): (supplicium) longum diutinumque a mane ad vesperum,Plaut. Mil. 2, 6, 28: mansiones Lemni, *Ter. Ph. 5, 8, 23: “servitus,Cic. Fam. 11, 8, 2: “laetatio (opp. longior dolor),Caes. B. G. 5, 52 fin.: “labor,id. B. C. 2, 13, 2; 2, 14, 1: “conclusio,id. ib. 2, 22, 1: “militia,Liv. 5, 11: “bellum,id. 25, 1: “pax,id. 6, 33: “otium,id. 25, 7: “morbus,Suet. Calig. 1 et saep.— Comp. and sup. do not occur.—Adv.: diū-tĭne , long, a long time: “uti,Plaut. Rud. 4, 7, 15: “sermocinans,App. M. 2, p. 121, 15.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (10 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (10):
    • Cicero, Letters to his Friends, 11.8.2
    • Caesar, Gallic War, 5.52
    • Plautus, Miles Gloriosus, 2.6
    • Plautus, Rudens, 4.7
    • Caesar, Civil War, 2.13.2
    • Suetonius, Caligula, 1
    • Livy, The History of Rome, Book 25, 7
    • Livy, The History of Rome, Book 25, 1
    • Livy, The History of Rome, Book 5, 11
    • Livy, The History of Rome, Book 6, 33
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: