previous next
dīvĭdŭus , a, um, adj. id..
II. Divided, separated (mostly poet. and in postAug. prose): “dividuom talentum faciam,Plaut. Rud. 5, 3, 53; cf. Ter. Ad. 2, 2, 33: munere, * Hor. Ep. 1, 17, 49: “coma,Ov. Am. 1, 5, 10: “aqua,id. F. 1, 292: “equi amne,id. Am. 2, 488: “luna,” i. e. a half-moon, Plin. 2, 97, 99, § 215: “arbores,with a parted trunk, id. 16, 30, 53, § 122: “labor apium,Sen. Ep. 121 fin.: “dividuum (me) tenent alter et alter amor,Ov. Am. 2, 10, 10.—
B. In the later gramm.: dividuum nomen, quod a duobus vel amplioribus ad singulos habet relationem, vel ad plures in numeros pares distributos, ut uterque, alteruter, quisque, singuli, bini, terni, centeni, Prisc. p. 581 P.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (5 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (5):
    • Plautus, Rudens, 5.3
    • Cicero, de Natura Deorum, 3.12
    • Seneca, Epistulae, 121
    • Ovid, Fasti, 1
    • Cicero, Timaeus, 7
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: