previous next
dīvīnĭtus , adv. id.,
I.from heaven, by divine providence or influence (class.).
II. Transf.
A. By divine communication, by inspiration, prophetically: “solus hic homo'st, qui sciat divinitus,Plaut. Curc. 2, 1, 33; Lucr. 1, 736; 5, 52; Cic. Sull. 15, 43; id. de Or. 1, 7, 26; “and opp. conjectura,Suet. Caes. 1 fin. Ruhnk.: “inspirata,Vulg. 2 Tim. 3, 16.—
B. Divinely, admirably, excellently (mostly Ciceronian): “quae philosophi divinitus ferunt esse dicta,Cic. de Or. 1, 7, 28: “dicta,id. de Or. 3, 1 fin.; 2, 2, 7; cf.: “loquitur Pompeius,id. Att. 2, 21 fin.: “scripta,id. Fam. 1, 9, 12: “ille locus inductus a me,id. Att. 1, 16, 9: “meriti homines de me,id. de Sen. 12: “corpus humare,Varr. L. L. 5, § 148.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (19 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (19):
    • Cicero, Letters to his Friends, 1.9.12
    • Cicero, Letters to Atticus, 1.16.9
    • Cicero, Letters to Atticus, 2.21
    • New Testament, 2 Timothy, 3.16
    • Cicero, For Sulla, 15.43
    • Plautus, Curculio, 2.1
    • Vergil, Georgics, 1.415
    • Plautus, Amphitruo, 5.1
    • Cicero, On Oratory, 1.46
    • Cicero, On Oratory, 1.7
    • Cicero, On Oratory, 3.1
    • Lucretius, De Rerum Natura, 1.736
    • Lucretius, De Rerum Natura, 2.180
    • Lucretius, De Rerum Natura, 5.199
    • Lucretius, De Rerum Natura, 5.52
    • Suetonius, Divus Claudius, 13
    • Suetonius, Divus Julius, 1
    • Livy, The History of Rome, Book 1, 4.4
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 10.47
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: