I.of or belonging to the house.
I. Lit. (very rare): “dico intra domesticos parietes,” Cic. Deiot. 2, 5: “vestis,” a garment to wear in the house, id. Fin. 2, 24; Suet. Aug. 73 al.: “domesticus otior,” i. e. at home, Hor. S. 1, 6, 128.—Far more freq. and class.,
II. Transf., of or belonging to one's family; domestic, familiar, household.
A. In gen.
1. Adj.: in luctu domestico. Cic. Vatin. 13; cf. Ov. M. 13, 578: “maeror,” Suet. Calig. 5: domesticis praeceptis ernditus. Cic. Rep. 1, 22 fin.; cf.: usus et consuetudo cum ali quo, id. Rosc. Am. 6; so, “usus,” Quint. 4 prooem. § 4; cf. Ov. P. 4, 3, 15: “homo prope domesticus,” Cic. Fam. 7, 14; cf. “praedones (with hospites and amici),” id. Rosc. Am. 6: “mala,” id. Sest. 45, 97; cf. “clades (with avunculus absumptus),” Liv. 9, 17, 17: “exempla,” id. 37, 25; Quint. 9, 3, 73: “religio,” Suet. Claud. 12: “convivium,” id. ib. 44: “ecclesia,” the church in the house, Vulg. 1 Cor. 16, 19. —
2. Subst.: dŏmestĭci , ōrum, m., the members of a family, inmates of a household, Cic. Rab. Post. 2, 4; Liv. 1, 42; Suet. Aug. 89; 78; Vulg. 2 Reg. 16, 2 al.—Also, family domestics, household slaves, Suet. Oth. 10; and for the escort, retinue of a person, Cod. Th. 1, 12, 3; Cod. Just. 12, 7; cf. “milites,” i. e. body-guard, Vop. Numer. 13.—
B. In partic.
1. Opp. to what is foreign or public, domestic, native; private, internal: “copiae rei frumentariae,” Caes. B. G. 2, 10, 4: “si superavissent vel domesticis opibus vel externis auxiliis,” id. B. C. 2, 5 fin.; cf.: “externa lubentius in tali re quam domestica recordor,” Cic. Off. 2, 8: “non esse transmarinis nec importatis artibus eruditus, sed genuinis domesticisque virtutibus,” id. Rep. 2, 15 fin.; cf. “mos (opp. adventicia doctrina),” id. ib. 3, 3 Mos.: “insolens domesticarum rerum fastidium,” id. Fin. 1, 3 fin.: “alienigenas domesticis anteferre,” id. Font. 10 fin.: “bellum,” intestine, civil war, Caes. B. G. 5, 9, 4; cf. “hostes,” Cic. Vatin. 10, 25: “insidiae (with intestinum scelus),” id. Fam. 5, 2; cf.: “et intestinum malum,” Cic. Verr. 2, 1, 15: “ac vernaculum crimen (opp. Romam de provincia apportatum),” id. ib. 2, 3, 61: “facta celebrare,” i. e. of their own country, Hor. A. P. 287 et saep.: “res domesticas ac familiares (opp. rem publicam),” Cic. Tusc. 1, 1, 2; cf.: “domestica et publica,” id. Fam. 5, 13, 4; Liv. 1, 1 fin.: “ut vestitum, sic sententiam habeas aliam domesticam, aliam forensem,” Cic. Fin. 2, 24; cf. id. Or. 43 fin.: “foris claros domestica destruebat infamia,” Plin. Pan. 83, 4: “in rebus privatis ac domesticis,” Quint. 2, 21, 4 et saep.—
2. (Like the Gr. οἰκεῖος) = proprius, proper, personal, one's own (opp. alienus): “si ex ipsorum domestico incommodo nullus dolor insideret, etc., ex domestico judicio atque animi conscientia,” Caes. B. C. 3, 60, 2; Cic. Div. in Caecil. 10, 31; Cic. Verr. 2, 3, 41, § 95; id. de Or. 2, 9, 38; id. Or. 38, 132; cf.: “Furiae, i. e. in his own heart,” id. Rosc. Am. 24, 67. —Adv.: dŏmestĭce , at home, privately (late Lat.): “et secrete,” Tert. Pall. 4: “confectus libellus,” Symm. Ep. 10, 36 fin.