I.a doing, effecting.
I. In gen., execution, accomplishment, performance: ad effectum consiliorum pervenire, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4: “operis,” Liv. 21, 7: “ad effectum aliquid adducere,” id. 33, 33, 8; cf. “spei,” id. 21, 57; Prop. 3, 9, 27 (4, 8, 27 M.): “ut peccatum est, patriam prodere, etc., quae sunt in effectu: sic timere, etc., peccatum est, etiam sine effectu,” Cic. Fin. 3, 9, 32: “effectum consilii morata tempestas est,” Curt. 8, 13, 22; cf.: “cum opera (sc. oppugnationis) in effectu erant, i. e. near completion,” Liv. 31, 46, 14: “haec verba, QVOD STATVERIT, cum effectu accipimus, non verbotenus,” in effect, in fact, Dig. 2, 2, 1: “cum effectu,” Paul. ib. 40, 7, 1.—
II. In partic., with reference to the result of an action, an operation, effect, tendency, purpose: “quarum (herbarum) vim et effectum videres,” Cic. Div. 2, 20, 47: “Q, cujus similis effectu specieque Koppa,” Quint. 1, 4, 9; cf. Plin. 27, 13, 119, § 144: effectus eloquentiae est audientium approbatio, Cic. Tusc. 2, 1, 3; cf. Quint. 2, 17, 25; 2, 18, 2: “ne sine ullo effectu aestas extraheretur,” Liv. 32, 9 fin.; cf. id. 34, 26; 40, 22 fin.: “cum plura argumenta ad unum effectum deducuntur,” Quint. 9, 2, 103; 1, 4, 9: “ut res haberet effectum,” Vulg. Judic. 18, 5.—In the plur., Quint. 1, 10, 6.