I.to strike dead, to kill, destroy (very rare): “qui filium misit ad effligendum Pompeium,” Cic. Att. 9, 19, 2: “nisi pedatu tertio omnis efflixero (with obtruncavero and occidero),” Plaut. Cist. 2, 1, 50; cf.: “rabidos canes (with caedere),” Sen. Ira, 1, 15: “viperas et natrices,” id. ib. 2, 31 fin.; Plaut. As. 4, 2, 9.—Hence,
1. efflictim , adv., to death, desperately. —With amare, deperire, etc., i. e. amare usque donicum effligatur, Prob. ap. Charis. p. 178 (ante-class.); Naev. ap. Charis. l. l.; Plaut. Am. 1, 3, 19 (twice); id. Cas. prol. 49; id. Poen. prol. 96; 5, 2, 15; Laber. and Pompon. ap. Non. 104, 24 sq.—