previous next
ĕquĭto , āvi, ātum, 1, v. n. and
I.a. [eques], to ride.
I. Neutr.
A. In gen. (class.): “cum in illo nostro exercitu equitaret,Cic. Deiot. 10; Sall. J. 6, 1; Suet. Caes. 57; Hor. C. 2, 9, 24 al.: “in equo,Dig. 9, 2, 57; cf.: “in equuleis,Cic. Verr. 2, 4, 20; v. Equuleus, II. A.; and: “in arundine longa,Hor. S. 2, 3, 248.—
B. In partic. (acc. to eques, II. A.): EQVITARE antiqui dicebant equum publicum merere, Paul. ex Fest. 81, 15 Müll.—
C. Transf.
1. To skirmish, manœuvre: “illa (certatio) qua tu contra Alfenum equitabas,Cic. Quint. 22, 73.—
2. Of the horse, to go, Lucil. ap. Gell. 18, 5, 10, and ap. Non. 107, 1.—
3. Of the wind, like ἱππεύειν, to blow violently: “Eurus per undas,Hor. C. 4, 4, 44: per caelum, Poët. ap. Censor. Fr. 14, § 9.—
4. In mal. part., Juv. 6, 311.—
II. Act., to ride through (post-Aug.).—In pass.: “flumen equitatur,Flor. 3, 4, 5: “equitataque Culmina Taÿgeti,Claud. Bell. Get. 192: “fluxis equitata Bactra Parthis,Sid. Carm. 23, 249.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Cicero, Against Verres, 2.4.43
    • Cicero, For King Deiotarius, 10
    • Suetonius, Divus Julius, 57
    • Horace, Satires, 2.3.248
    • Sallust, Bellum Iugurthinum, 6
    • Gellius, Noctes Atticae, 18.5.10
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: