I.to stretch out, spread outextend (class.).
I. Lit.: “(vincla escaria) quam magis extendas, tanto astringunt artius,” Plaut. Men. 1, 1, 19: idem Crassus, Per tuas statuas cum dixit et extento bracchio paululum etiam de gestu addidit, vehementius risimus, Cic. de Or. 2, 59, 242; “for which: (Zeno) cum extensis digitis adversam manum ostenderet,” id. Ac. 2, 47, 145: “manum,” Quint. 11, 3, 119; cf. Cels. 7, 23 fin.: “cervicem,” Vell. 2, 70, 2: crura ad longitudinem, Plin. 10, 64, 84, § 183: “cutem,” to stretch out, smooth out, id. 32, 6, 21, § 65: “chartam malleo,” id. 13, 12, 26, § 82: “lineam,” id. 9, 59, 85, § 182: “capita tignorum,” Caes. B. C. 2, 9, 1: “cornua aciei,” Curt. 4, 13 fin.; cf.: “agmen ad mare,” id. 3, 9 fin.: “majores pennas nido,” Hor. Ep. 1, 20, 21: “extendit pectitque comas,” Juv. 6, 496: labellum, to stretch as in pouting, id. 14, 325: “gladios,” to forge, id. 15, 168.—Mid.: “jussit et extendi campos, subsidere valles,” to extend themselves, spread out, Ov. M. 1, 43: “ignis extenditur per campos,” spreads, Verg. A. 10, 407; and: “cum ad summum palum vitis extenta est,” Col. 4, 20, 3: “fusus humi totoque ingens extenditur antro,” stretches himself out, Verg. A. 6, 423.—Prov.: ire per extentum funem, to walk on a tight rope, i. e. to perform a very difficult feat, Hor. Ep. 2, 1, 210 (Gr. ἐπὶ σχοινίου περιπατεῖν).
II. Trop., to extend, increase, enlarge, lengthen, spread.
A. In gen.: “epistolam,” Plin. Ep. 3, 5, 20: “agros (populus Rom. victor),” to extend, Hor. A. P. 208: “verba (opp. corripere),” Quint. 10, 1, 29: “perculit et multa moribundum extendit arenā,” stretched out, extended, Verg. A. 5, 374; 9, 589: “tam immodice epistulam extendi, ut, etc.,” Plin. Ep. 7, 9, 16; 3, 5, 20; 5, 15, 7: “famam factis,” Verg. A. 10, 468; cf.: “nomen in ultimas oras,” Hor. C. 3, 3, 45: “cupiditatem gloriae,” Liv. 28, 43, 5: “spem in Africam quoque,” id. 24, 48, 1: “artem suam per hanc successionem,” Petr. 140: “pretia usque eo extendens, ut, etc.,” Suet. Calig. 38: “extentis itineribus,” by forced marches, Liv. 30, 19, 1: “cursus,” to proceed, Verg. A. 12, 909: “partitionem ultra tres propositiones,” Quint. 4, 5, 3: “voluntatem suam ad ulteriores,” Dig. 32, 1, 33: “officium suum ad lapidum venditionem,” ib. 20, 4, 21: “cum se magnis itineribus extenderet,” i. e. was exerting himself, Caes. B. C. 3, 77 fin.: “se supra vires,” Liv. 34, 4, 15: “magis ille extenditur,” is excited, Juv. 11, 169.—
B. In partic., of time, to extend, prolong, continue; to spend, pass: “ab hora tertia cum ad noctem pugnam extendissent,” Liv. 27, 2, 6: “comissationes ad mediam noctem,” Suet. Tit. 7: “labores in horam quintam,” Mart. 4, 8, 3: “luctus suos,” Val. Max. 1, 1, 15: “curas venientem in annum,” extends his thoughts to the coming year, Verg. G. 2, 405: “tempus epularum,” Plin. Pan. 49, 5; “consulatum,” id. ib. 61, 6; “extento aevo vivere,” Hor. C. 2, 2, 5; Sil. 3, 95: “suam aetatem,” Plaut. Bacch. 3, 3, 26: “se ad centesimum annum, i. e. vitam,” Val. Max. 5, 2 ext. 4.— Hence,
1. extentus , a, um, P. a., extended, extensive, wide: “mare, fontes extentaque longe flumina,” Lucr. 1, 230 Lachm. N. cr. (al. externa): “stagna latius Lucrino lacu,” Hor. C. 2, 15, 3: “oculi,” wide open, Quint. 11, 3, 76: “sonus (lusciniae),” drawn out, prolonged, Plin. 10, 29, 43, § 82.—Sup.: “castra inter confragosa omnia praeruptaque quam extentissima potest valle locat,” Liv. 21, 32, 9 Drak. N. cr.: “spatia,” Sol. 52.—Adv.: ex-tente , widely; only comp.: “quadratus eminet stilus extentius,” Amm. 23, 4, 2 (dub.): “porrecto extentius brachio,” id. 18, 6, 13.—