I.a. (poet.).
I. Neutr., to howl or cry out, to howl violently: “nactusque silentia ruris Exululat,” Ov. M. 1, 233; Val. Fl. 8, 171: “solutis Crinibus exululant matres,” Sil. 12, 599. —In dep. form: “dum stupet (Bacchis) Edonis exululata jugis,” Ov. Tr. 4, 1, 42.—*
II. Act., to call or invoke with howlings: “Cybeleia mater Concinitur Phrygiis exululata modis,” Ov. A. A. 1, 507.