previous next
făcētĭa , ae, f. facetus; cf.: argutiae, deliciae,
I.a jest, witticism; drollery, piece of humor.
I. Sing. (ante- and post-class.): haec facetiast, amare inter se rivalis duos, Plaut. Stich. 5, 4, 47: “jocularis,Cael. Aur. Tard. 1, 1, 21: “facetia sermonis Plauto congruentis,Gell. 3, 3, 3: “facetiae habere, res divinas deridere,App. Mag. 56, p. 310, 27. —
II. Plur.: făcētĭae , ārum.
A. A witty or clever thing in action or behavior (Plautin.): “mulier, quoi facetiarum cor corpusque sit plenum et doli,Plaut. Mil. 3, 1, 186: “fecisti, here, facetias, quom, etc.,id. Stich. 5, 2, 7.—
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (11 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (11):
    • Cicero, Letters to his Friends, 9.15.2
    • Plautus, Stichus, 5.2
    • Tacitus, Annales, 15.68
    • Plautus, Miles Gloriosus, 3.1
    • Plautus, Stichus, 5.4
    • Cicero, On Oratory, 1.34
    • Cicero, On Oratory, 1.57
    • Cicero, On Oratory, 2.54
    • Gellius, Noctes Atticae, 3.3.3
    • Cicero, Brutus, 34.128
    • Cicero, Orator, 26.87
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: