previous next
făcētus , a, um, adj. root fa- of fari; Sanscr. bhā-, shine, appear; Gr. φα- in φημί, φαίνω; strengthened făc, as in fax, facies,
I.well-made, choice, elegant, fine.
I. Lit. (very rare): nae illi sunt pedes faceti ac deliciis ingredienti molles, Brutus ap. Quint. 6, 3, 20: “facetis victibus vivere,Plaut. Most. 1, 1, 43.—
II. Trop.
A. Of behavior, fine, courteous, polite, gentle (very rare): “vir facetus atque magnificus,Plaut. Most. 2, 2, 84: “mulier commoda et faceta,Ter. Heaut. 3, 2, 11: “ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta,Hor. Ep. 1, 6, 55: “est qui (ambulet tunicis) subductis usque facetus,” i. e. who thinks to be very fine, id. S. 1, 2, 26.—
B. Of speech. *
1. Elegant, fine: “molle atque facetum Vergilio annuerunt gaudentes rure Camenae,Hor. S. 1, 10, 44; cf.: decoris hanc et excultae cujusdam elegantiae appellationem (faceti) puto, Quint. 6, 3, 20.—
2. Merry, witty, jocose, humorous, facetious (the predominant signif. of the word).
a. Of persons: dulcem et facetum festivique sermonis atque in omni sermone simulatorem, quem εἴρωνα Graeci nominarunt, Socratem accepimus, Cic. Off. 1, 30, 108: “elegantes, faceti,id. Brut. 16, 63: “esse quamvis facetum atque salsum,id. de Or. 2, 56, 228: “in altercando cum aliquo aculeo et maledicto facetus,id. Brut. 47, 173: “imitatores et narratores faceti,id. de Or. 2, 54, 219: “etiam quodam loco facetus esse voluisti,id. Phil. 2, 8, 20: “conviva joco mordente facetus,Juv. 9, 10 et saep.—
b. Of inanim. and abstr. things: “duplex omnino est jocandi genus: unum illiberale, petulans, flagitiosum, obscenum, alterum elegans, urbanum, ingeniosum, facetum,Cic. Off. 1, 29, 104: “ironia faceta et elegans,id. Brut. 85, 292: “faceta et urbana innumerabilia,id. de Or. 2, 56, 227: “sermo,id. ib. 1, 8, 32: “dictum,id. ib. 2, 54, 219: “joci,Just. 39, 2.—Comp.: Quo facetior videare, Lucil. ap. Fest. s. v. REDARGUISSE, p. 273, 10 Müll. —Sup.: “Aristophanes facetissimus poëta veteris comoediae,Cic. Leg. 2, 15, 37: “argutiae facetissimi salis,Plin. 35, 10, 37, § 117.—Hence, adv.: făcēte ,
1. (Acc. to II. A.) Finely, properly, elegantly (anteclass.): “hanc ego rem exorsus sum facete et callide,Plaut. Pers. 4, 1, 7; id. Mil. 1, 1, 39; id. Stich. 1, 3, 114: “facete dictum,well said! good! id. Capt. 1, 2, 73; Ter. Eun. 2, 2, 57; 3, 1, 37.—
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (27 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (27):
    • Cicero, Philippics, 2.8.20
    • Cicero, For Sextus Roscius of Ameria, 44.128
    • Cicero, Against Verres, 2.4.95
    • Horace, Satires, 1.2.26
    • Horace, Satires, 1.10.44
    • Plautus, Captivi, 1.2
    • Plautus, Miles Gloriosus, 1.1
    • Plautus, Mostellaria, 1.1
    • Plautus, Mostellaria, 2.2
    • Plautus, Persa, 4.1
    • Plautus, Stichus, 1.3
    • Cicero, On Oratory, 1.57
    • Cicero, On Oratory, 2.54
    • Cicero, On Oratory, 2.55
    • Cicero, On Oratory, 2.56
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 9.22
    • Pliny the Younger, Epistulae, 1.9
    • Cicero, De Legibus, 2.15
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 1.11
    • Cicero, De Officiis, 1.29
    • Cicero, De Officiis, 1.30
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 6, 3.4
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 6, 3.20
    • Gellius, Noctes Atticae, 2.23.11
    • Cicero, Brutus, 16.63
    • Cicero, Brutus, 47.173
    • Cicero, Brutus, 85.292
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: