previous next
fămŭlor , ātus, 1,
I.v. dep. n. [id.], to be a servant, to serve, attend, wait upon.
I. Prop. (rare but class.): cum autem hi famulantur (with alterius esse and opp. sui esse), Cic. Fragm. ap. Non. 109, 6 (Rep. 3, 25 ed. Mai. et Mos.): “alicui jucundo labore,Cat. 64, 161: “famulati Deo,Tert. Res. Carn. 47: “famulantis fistula Phoebi,Stat. S. 3, 3, 58: “Fortuna famulante,Claud. B. G. 513.— Transf., of inanim. objects: “terra omnibus cruciatur horis, multoque plus, ut deliciis, quam ut alimentis nostris famuletur,Plin. 2, 63, 63, § 157.—Hence, fămŭlan-ter , adv., servilely, submissively, Att. ap. Non. 111, 28 (Rib. Trag. Fragm. p. 218).
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (1 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (1):
    • Statius, Silvae, 3.3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: