previous next
fartor , ōris, m. id..
I. A stuffer, fattener of fowls, poulterer: “pinguem quoque facere gallinam quamquam fartoris non rustici sit officium,Col. 8, 7, 1; Inscr. Grut. 580, 15; Inscr. Rein. cl. 9, no. 12: “cuppedinarii omnes, cetarii, lanii, coqui, fartores, piscatores,Ter. Eun. 2, 2, 26; cf.: “minimeque artes eae probandae quae ministrae sunt voluptatum, cetarii, lanii, coqui, fartores, piscatores, ut ait Terentius,Cic. Off. 1, 42, 150: “cum scurris fartor,Hor. S. 2, 3, 229 (v. Dillenb. ad loc.).—
B. A sausagemaker (only once in the doubtful passage): “de nostro saepe edunt, quod fartores faciunt,Plaut. Truc. 1, 2, 12 (dub.; Spengel, qui custodem oblectant).—
II. Transf.: fartores nomenclatores, qui clam velut infercirent nomina salutatorum in aurem candidati, Paul. ex Fest. p. 88, 15 Müll.; cf.: “fartori nomenclatori,Placid. p. 464.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (4 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (4):
    • Horace, Satires, 2.3.229
    • Plautus, Truculentus, 1.2
    • Cicero, De Officiis, 1.42
    • Columella, Res Rustica, 8.7.1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: