I.full of disgust or aversion.
I. Pass., that feels disgust, squeamish, disdainful, scornful, fastidious (class.).
A. Lit.: “vaccae fastidiosae fiunt,” Varr. R. R. 2, 5, 15: “aurium sensus fastidiosissimus,” Auct. Her. 4, 23, 32: “quod ille fastidiosus est,” Plaut. Mil. 4, 6, 18. —
B. Trop.: “quamvis fastidiosus aedilis est,” Plaut. Rud. 2, 3, 42: “in superiores contumax, in aequos et pares fastidiosus, in inferiores crudelis, etc.,” Auct. Her. 4, 40, 52: “ex hac infinita licentia haec summa cogitur, ut ita fastidiosae, mollesque mentes evadant civium, ut, etc.,” Cic. Rep. 1, 43 fin.: “Antonius facilis in causis recipiendis erat, fastidiosior Crassus,” Cic. Brut. 57, 207.— With gen.: “C. Memmius perfectus Iitteris, sed Graecis: fastidiosus sane Latinarum,” id. ib. 70, 247: “dominus terrae Fastidiosus,” Hor. C. 3, 1, 37: “aestimator,” i. e. that rates altogether too high, Sen. Ben. 1, 11: “fastidiosissimum mancipium,” i. e. excessively haughty, proud, Plin. Ep. 8, 6, 14: “est res difficilis, ardua, fastidiosa,” id. ib. 6, 17, 5.—
II. Act., that creates disgust, disgusting, loathsome, disagreeable (very rare; “not in Cic.): fastidiosam desere copiam,” Hor. C. 3, 29, 9: “fastidiosā tristis aegrimoniā,” id. Epod. 17, 73. —Hence, fastīdĭōse , adv., squeamishly, scornfully, disdainfully, fastidiously (freq. in Cic.; “elsewh. very rare): huic ego jam stomachans fastidiose, Immo ex Sicilia, inquam,” Cic. Planc. 27, 65: “spectare,” id. de Or. 1, 61, 258; cf.: “diligenter et prope fastidiose judicare,” id. ib. 1, 26, 118: “lente ac fastidiose probare,” id. Att. 2, 1, 1: “recipior in coetum,” Phaedr. 3 prol. 23: “venditare aliquid,” Petr. 13.—Comp.: “fastidiosius ad hoc genus sermonis accedere,” Cic. de Or. 2, 89, 364.