I.a loathing, aversion for any thing, esp. for any sort of enjoyment (very freq. and class.; cf. taedium, nausea, etc.).
I. Lit., nausea, squeamishness, loathing, distaste for food: “cibi satietas et fastidium,” Cic. Inv. 1, 17, 25: “mel fastidium creat,” Plin. 22, 24, 50, § 109: “fastidium abigere,” id. 23, 9, 81, § 161: “auferre,” id. 19, 8, 38, § 127: “discutere,” id. 23, 1, 27, § 54: “detrahere,” id. 22, 25, 74, § 155.—In plur.: “magna movet stomacho fastidia, etc.,” Hor. S. 2, 4, 78; 2, 2, 14; 2, 6, 86; Juv. 14, 184; Plin. 26, 7, 25, § 41 al.—
2. Esp. of a spoiled, pampered taste, niceness, daintiness, delicacy, Varr. R. R. 3, 9, 18: tantum in illis esse fastidium; “ut nollent attingere nisi eodem die captum piscem,” Sen. Q. N. 3, 18; cf. Vulg. Ezech. 16, 31.—
B. Transf. to sight: “oculorum in hominum insolentium indignitate fastidium,” Cic. Fam. 2, 16, 2.—
II. Trop., dislike, aversion, disgust, fastidiousness.
A. In gen.: “ab aliqua re celerrime fastidio quodam et satietate abalienari,” Cic. de Or. 3, 25, 98; cf.: si (eloquentia) et ex copia satietatem et ex amplitudine fastidium tulerit, Quint. 5, 14, 30: “nescis quantum interdum afferat hominibus fastidii, quantum satietatis,” Cic. Mur. 9, 21: “satiari fastidio similitudinis,” id. de Or. 3, 50, 193: “nulla voluptas est, quae non assiduitate fastidium pariat,” Plin. 12, 17, 40, § 81: “vitato assiduitatis fastidio,” Suet. Tib. 10: “rudem esse omnino in nostris poëtis, aut inertissimae segnitiae est, aut fastidii delicatissimi,” Cic. Fin. 1, 2, 5: “quae habent ad res certas vitiosam offensionem atque fastidium,” id. Tusc. 4, 10, 23: “audiendi,” id. Opt. Gen. 4, 12: “insolens domesticarum rerum,” id. Fin. 1, 3, 10: “omnis stultitia laborat fastidio sui,” Sen. Ep. 9 fin.: “nec id fit fastidio meo,” Cic. Phil. 12, 8, 20: “ne sit fastidio Graecos sequi,” Plin. 7, 1, 1, § 8: “ipsum lignum in fastidio est,” is despised, id. 12, 19, 42, § 91; cf.: “aliquid fastidio damnare,” id. 11, 2, 1, § 4: non omnia (i. e. arbores) in omnibus locis nasci docuimus, nec translata vivere: hoc alias fastidio evenit, fastidious or delicate nature, id. 16, 32, 58, § 134.—In plur.: “non tam ea, quae recta essent, probari, quam quae prava sunt, fastidiis adhaerescere,” Cic. de Or. 1, 61, 258; cf.: “spectatoris fastidia ferre superbi,” Hor. Ep. 2, 1, 215: “opem ferre poëtis antiquis contra fastidia nostra,” id. S. 1, 10, 7: “matri longa decem tulerunt fastidia menses,” Verg. E. 4, 61.—
B. In partic. (with the notion of fastus predominating), scornful contempt, haughtiness, pride (syn.: “elatio, vanitas, arrogantia, superbia, fastus): ex eorum (divitiorum) fastidio et superbia (regna) nata esse commemorant,” Cic. Rep. 1, 32 Mos. N. cr.; cf.: “superbiam magno opere, fastidium arrogantiamque fugiamus,” id. Off. 1, 26, 90; id. Agr. 1, 7, 20; cf.: “superbia et fastidio amplissimos honores repudiare,” Plin. Pan. 55, 4: “si essent arrogantes, non possem ferre fastidium,” id. Phil. 10, 9, 18: “efferri fastidio et contumaciā,” Cic. Lael. 15, 54.—In plur.: “superba pati fastidia?” Verg. E. 2, 15: “oderunt fastidia divi,” Tib. 1, 8, 69: “qui tulerit Meroes fastidia longa superbae,” Calp. E. 11, 50: “veteris fastidia quercus,” Juv. 14, 184.