I.a favorer, furtherer, promoter, maintainer, patron (class.).
(α).
With gen.: “cujus ego dignitatis ab adulescentia fautor (with adjutor),” Cic. Fam. 1, 9, 11; cf. id. ib. 10, 12 fin.; “12, 25, 3: multi fautores laudis tuae,” id. Planc. 23, 55; cf.: “studiosi et fautores illius victoriae,” id. Att. 1, 16, 8: “nobilitatis,” id. Rosc. Am. 6, 16; “clamor ab utriusque fautoribus oritur,” from the partisans, Liv. 1, 48: “competitorum,” Varr. R. R. 3, 5 fin.: “regis,” Sall. J. 27, 2: “et cultor bonorum (populus),” Liv. 9, 46, 13: “inepte (i. q. inepte favens) Lucili,” Hor. S. 1, 10, 2; cf. “veterum,” id. Ep. 2, 1, 23: “omnes illi fautores illius flagitii,” Cic. Att. 1, 16, 11: “nequitiae,” Hor. Ep. 1, 15, 33.—
(β).
With dat.: favitorem tibi me, amicum, amatorem putes, Lucil. ap. Non. 110, 23: aetati facieque tuae se Fautorem ostendat, id. ap. Gell. 9, 14, 23: “cum tam multos et bonos viros ejus (Plancii) honori viderem esse favitores, etc.,” Cic. Planc. 1, 1.—
(γ).
Absol.: “virtute ambire oportet, non favitoribus: Sat habet favitorum semper, qui recte facit,” i. e. applauders, claqueurs, Plaut. Am. prol. 78 sq.; so Suet. Ner. 43; id. Tit. 8; Hor. Ep. 1, 18, 66.