I.a sort of light troops who fought with missile weapons (syn. rorarii).
I. Prop.: “ferentarii equites hi dicti, qui ea habebant arma, quae ferrentur, ut jaculum,” Varr. L. L. 7, § 57 Müll.; cf. id. ap. Non. 520, 11 sq.: “erant inter pedites, qui dicebantur funditores et ferentarii, qui praecipue in cornibus locabantur et a quibus pugnandi sumebatur exordium: sed hi et velocissimi et exercitatissimi legebantur,” Veg. Mil. 1, 20; cf. also Paul. ex Fest. p. 85, 7; 93, 14; “and 369, 5 Müll.: postquam eo ventum est, unde a ferentariis proelium committi posset,” Sall. C. 60, 2.—Sing. collect.: “ferentarius gravisque miles, illi telis adsultantes, hi conserto gradu,” Tac. A. 12, 35.—*
II. Transf., one who is active or ready: “illum tibi Ferentarium esse amicum inventum intellego,” a friend ready to assist, Plaut. Trin. 2, 4, 55.
