I.v. dep. n. [feriac], to rest from work, to keep holiday (in the verb. finit. ante- and post-class. and very rare for ferias habere, agere; but class. in the P. a.): “Achilles ab armis feriabatur,” Macr. Somn. Scip. 1, 7: “non fuerunt feriati,” Varr. L. L. 6, § 13 Müll.: “male feriatos Troas,” keeping festival at an unseasonable time, Hor. C. 4, 6, 14: “animus feriaturus,” Sid. Ep. 9, 11 med.: “sabatho etiam a bonis operibus,” Ambros. in Luc. 5, § 39.—Hence, fē-rĭātus , a, um, P. a., keeping holiday, unoccupied, disengaged, at leisure, idle.
A. Prop.: “familia,” Varr. R. R. 1, 16, 4: “Deum sic feriatum volumus cessatione torpere,” Cic. N. D. 1, 37, 102: “feriatus ne sis,” be not idle, Plaut. Mil. 2, 2, 62: “voluntate sua feriati a negotiis publicis,” Cic. de Or. 3, 15, 58: feriatus ab iis studiis, in quae, etc., Trebon. ap. Cic. Fam. 12, 16, 2: “meditatio argutiarum, in qua id genus homines consenescunt male feriati quos philosophos vulgus esse putat,” with leisure ill employed, Gell. 10, 22, 24: “toga feriata,” long disused, Plin. Ep. 7, 3, 2; cf. id. ib. 5, 6, 45.—
B. Transf., of inanim. and abstr. things (very rare): “machaera feriata,” unemployed, idle, Plaut. Mil. 1, 7; so, “toga,” Plin. Ep. 7, 3, 2: freta, quiet, still, Prud. στεφ. 6, 156: “dies feriatus,” a holiday, Plin. Ep. 3, 14, 6; 10, 24, 3; Dig. 2, 12, 2; 6; 9.