I.bordering upon, adjoining, neighboring (class.; syn.: vicinus, confinis, conterminus, contiguus, continens).
I. Lit.
A. Adj.
(α).
With dat.: “sumus enim finitimi Atinatibus,” Cic. Planc. 9, 22: “Galli Belgis,” Caes. B. G. 2, 2, 3: “homines bellicosi locis patentibus,” id. ib. 1, 10, 2: regnum Ariobarzanis vestris vectigalibus, Cic. de Imp. Pomp. 2, 5: “aër mari,” id. N. D. 2, 39, 101: “latus Boreae,” i. e. bordering upon the north, northern, Hor. C. 3, 24, 38.—
(β).
Absol.: “Romanos ea loca finitimae provinciae adjungere,” Caes. B. G. 3, 2 fin.: “Marsi,” Hor. Epod. 16, 3: “bellum,” Caes. B. C. 2, 38, 1; cf. Ov. Tr. 4, 10, 111: “civitates,” Liv. 1, 32, 2.—
B. Subst.: fīnĭtĭmi , ōrum, m., neighbors: “bella cum finitimis felicissime multa gessit,” Cic. Rep. 2, 9; cf.: “finitimi ac vicini,” id. Sull. 20, 58; id. de Imp. Pomp. 4, 9; Caes. B. G. 1, 2, 4; 1, 5, 4; 2, 16, 2 et saep. —
II. Trop., bordering upon, adjoining, nearly related, like.
(α).
With dat.: “unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut audacia, quae fidentiae finitima est,” Cic. Inv. 2, 54, 165; cf. id. de Or. 2, 44, 185: “metus aegritudini,” id. Tusc. 4, 30, 64: “falsa veris,” closely allied, id. Ac. 2, 21, 68: “deterrimum genus optimo,” id. Rep. 1, 42: “consensus principum administrationi,” id. ib. 1, 28: “poëta oratori,” id. de Or. 1. 16, 70; cf.: “historia huic generi,” id. Or. 20, 66: “Autronii nomen finitimum maxime est hujus periculo et crimini,” is very closely connected with, id. Sull. 25, 71.—
(β).
Absol.: “illa, quae propinqua videntur et finitima esse,” Cic. Inv. 2, 54, 165: “artium studiorumque quasi finitima vicinitas,” id. Brut. 42, 156: “finitimum malum,” id. Rep. 1, 28.