I.a weeping, wailing, lamenting.
I. Lit. (class.; in sing. and plur.): nemo me lacrimis decoret nec funera fletu Faxit, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34 (Epigr. 1, 3, p. 162 ed. Vahl.); cf.: quantum fletum factum audivi! Cato ap. Gell. 10, 3, 17; and: “quod usque eo visum est indignum, ut urbe tota fletus gemitusque fieret,” Cic. Rosc. Am. 9, 24: “lugubris lamentatio fletusque maerens,” id. Tusc. 1, 13, 30: “mulierum,” Cic. Verr. 2, 4, 21, § 47: “fletus cum singultu,” id. Planc. 31, 76: “prae fletu et dolore,” for tears, id. Att. 11, 7, 6: “assiduo fletu sororis,” id. Clu. 6, 15: “haec magna cum misericordia fletuque pronuntiantur,” Caes. B. C. 2, 12 fin.: “clamore ac fletu omnia compleri,” id. B. G. 5, 33 fin.: “fletum populo movere,” Cic. de Or. 1, 53, 228: “fletum reprimere,” id. Rep. 6, 15: “magno fletu auxilium petere,” Caes. B. G. 1, 32, 1: “virginum precibus et fletu excitati,” id. B. C. 2, 4, 3: “cum ille erumpit fletus,” Quint. 6, 2, 7: fletibus natos, laetitia defunctos prosequi, id. 5, 11, 38: “nullis ille movetur fletibus,” Verg. A. 4, 439.—
