previous next
fŏvĕa , ae, f. kindred with favissae,
I.a small pit, esp. for taking wild beasts, a pit fall (syn.: scrobs, specus: fossa, etc.).
I. Lit.
A. In gen.: “(humor) ut in foveam fluat,Lucr. 2, 475: “(cadavera) Donec humo tegere ac foveis abscondere discunt,Verg. G. 3, 558.—Transf.: “genitales feminae,” i. e. the womb, Tert. Anim. 19.—
B. In partic., a pitfall, pit (class.): “tetra belua, quae quoniam in foveam incidit, etc.,Cic. Phil. 4, 5, 12; Lucr. 5, 1250; Hor. Ep. 1, 16, 50; id. A. P. 459: “anates in foveas delapsae,Plin. 10, 38, 54, § 112.—
II. Trop., a snare (Plautin.): “ita decipiemus fovea leonem Lycum,Plaut. Poen. 1, 1, 59; id. Pers. 4, 4, 45; cf.: “ex iisdem foveis emergentes,conspiracy, Amm. 14, 9, 1,
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Cicero, Philippics, 4.5.12
    • Plautus, Persa, 4.4
    • Plautus, Poenulus, 1.1
    • Vergil, Georgics, 3.558
    • Horace, Ars Poetica, 459
    • Lucretius, De Rerum Natura, 2.475
    • Lucretius, De Rerum Natura, 5.1250
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: