I.a breaking, breaking to pieces.
II. Transf., a crashing (as when something is broken to pieces), a crash, noise, din (the usual signif. of the word; mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.: “sonus, sonor): ut crebram silvam cum flamina Cauri Perflant, dant sonitum frondes ramique fragorem,” Lucr. 6, 136: “sternitur nemus, et propulsa fragorem silva dat,” Ov. M. 8, 340: “fragor tectorum, quae diruebantur,” Liv. 1, 29, 4: “ruentium tectorum,” Quint. 8, 3, 68: “venti procella dat fragorem,” Lucr. 6, 129: “multus geli,” id. 6, 156: “pelagi,” Verg. A. 1, 154; cf. Plin. Ep. 6, 31, 17: “subitoque fragore intonuit laevum,” Verg. A. 2, 692; 9, 541; cf. 8, 527; cf.: “quem (Periclea) fulminibus et caelesti fragori comparant comici,” Quint. 12, 10, 24: “Nilus praecipitans se fragore auditum accolis aufert,” Plin. 6, 29, 35, § 181: “sublimitas profecto et magnificentia et nitor et auctoritas expressit illum fragorem,” those thunders of applause, Quint. 8, 3, 3: “exornatio significandae rei causa, sic: Postquam iste in rem publicam fecit impetum, fragor civitatis imprimis est auditus. Hoc genere raro utendum est, ne novi verbi assiduitas odium pariat, etc.,” Auct. Her. 4, 31, 42: “terra continens adventus hostium non modo exspectatos, sed etiam repentinos multis indiciis et quasi fragore quodam et sonitu ipso ante denuntiat,” Cic. Rep. 2, 3 Mos.— Poet. for report, rumor, Val. Fl. 1, 753.