I.to have or put forth leaves, to be in leaf, to become green: “cum jam per terras frondent atque omnia florent,” Lucr. 5, 214: “nunc frondent silvae,” Verg. E. 3, 57; Ov. Am. 2, 6, 49: “vitis multa materia frondens,” Col. 3, 1, 5: “frondentia arbuta,” Verg. G. 3, 300: “examen ramo frondente pependit,” id. A. 7, 67; “for which: frondenti tempora ramo Implicat,” id. ib. 135: “frondens campus,” Luc. 6, 83: “frondere Philemona Baucis, Baucida conspexit senior frondere Philemon,” Ov. M. 8, 714 sq.: frondem ac flores addidit; Non lanas, sed velatas frondentes comas, i. e. crowned with leaves, Poët. ap. Varr. L. L. 7, § 24.
frondĕo , ēre, v. n. id.,